Drezyna – pomocniczy pojazd kolejowy z napędem mechanicznym ręcznym lub spalinowym, służący do nadzoru stanu linii kolejowych, a także do diagnostyki lub przewozu pracowników i materiałów w celu utrzymywania nawierzchni linii kolejowej^[1]. Pierwotnie drezyną nazwany został zaprezentowany 12 czerwca 1817 roku w Mannheim dwukołowy welocyped zaprojektowany przez Karola Draisa^[2]. Podczas drugiej wojny światowej eksploatowano drezyny pancerne przeznaczone do rozpoznania, patrolowania linii kolejowych i wykonywania innych pomocniczych zadań bojowych^[3]. Przez polskie koleje dawniej wykorzystywane były przebudowane samochody Warszawa M20^[4]. W 1995 roku został skonstruowany przez Włodzimierza Czyczułę lekki pojazd szynowy Mitor zbudowany na bazie samochodu marki Żuk^[5]. Pierwszą drezyną silnikową wyprodukowaną dla powojennych kolei polskich był wózek motorowy WM5^[6]. Na niektórych nieeksploatowanych liniach kolejowych prowadzone są koleje drezynowe z wykorzystaniem turystycznych drezyn^[7]. W Polsce prowadzonych jest dziesięć kolejek drezynowych^[8]. Do utrzymywania polskiej infrastruktury kolejowej wykorzystywane są drezyny WM-10, WM-15 oraz drezyna do pomiaru geometrii toru EM120^[9].

• Drezyna ręczna

• Wózek motorowy WM-15

• drezyna Warszawa M20 w skansenie w Chabówce

• Drezyna WŻB-10

• Drezyna pomiarowa EM120