Ikona (ang. icon) – element interfejsu graficznego, niewielki piktogram widoczny na ekranie monitora, reprezentujący graficznie określony typ pliku, folder, aplikację, urządzenie, funkcję programu, itp. i stanowiący odsyłacz do nich.

Większość funkcjonalności nowoczesnego systemu komputerowego korzystającego z GUI opiera się interakcji z użytkownikiem właśnie poprzez ikony. Poprzez umieszczenie kursora na ikonie i kliknięcie na nią, użytkownik uruchamia określone działanie programu lub systemu. Ikony występują w każdym miejscu GUI:

• na pulpicie
• w okienkach eksploratora
• na paskach menu i paskach narzędzi aplikacji
• w grach komputerowych

Format

Ikona może być samodzielnym plikiem, lub też mieścić się w innym pliku (np. wykonywalnym). W systemie BeOS ikona jest atrybutem pliku zapisywanym w systemie plików BeFS^[1].

W systemach Windows ikony zapisywane są w formacie ICO lub BMP. W innych systemach używane są formaty PNG lub SVG.

Historia

Ikony były po raz pierwszy wprowadzone w latach 70. przez centrum rozwojowe Palo Alto Research Center firmy Xerox jako narzędzie ułatwiające pracę z systemem operacyjnym dla osób mniej zaawansowanych w informatyce. Pod koniec lat 80 graficzne interfejsy użytkownika oparte na wykorzystaniu ikon zostały rozpowszechnione przez systemy AmigaOS, Mac OS i Microsoft Windows, stając się standardem formy komunikacji użytkownika z komputerem.

W pierwotnym znaczeniu nazwa ta pochodzi z języka greckiego εικων, eikón oznaczające obraz (zobacz: ikona), a w znaczeniu omawianym tutaj stanowi zapożyczenie z języka angielskiego.

Zobacz też