Ind

	Ind
	Ind
	kadm ← ind → cyna
	Wygląd
	srebrzystobiały
	; Widmo emisyjne indu
	Ogólne informacje
Nazwa, symbol, l.a.	ind, In, 49; (łac. indium)
Grupa, okres, blok	13 (IIIA), 5, p
Stopień utlenienia	III
Właściwości metaliczne	metal
Właściwości tlenków	amfoteryczne
Masa atomowa	114,818(1) u
Stan skupienia	stały
Gęstość	7310 kg/m³ (β); 5769 kg/m³ (α)
Temperatura topnienia	156,6 °C
Temperatura wrzenia	2072 °C
Numer CAS	7440-74-6
PubChem	5359967
Właściwości atomowe
Promień; • atomowy; • walencyjny; • van der Waalsa	; 155 (obl. 156) pm; 144 pm; 193 pm
Konfiguracja elektronowa	[Kr]5s24d105p1
Zapełnienie powłok	2, 8, 18, 18, 3; (wizualizacja powłok)
Elektroujemność; • w skali Paulinga; • w skali Allreda	; 1,78; 1,49
Potencjały jonizacyjne	I 558,3 kJ/mol; II 1820,7 kJ/mol; III 2704 kJ/mol
Właściwości fizyczne
Ciepło parowania	231,5 kJ/mol
Ciepło topnienia	3,263 kJ/mol
Ciśnienie pary nasyconej	1,42×10−17 Pa (429 K)
Konduktywność	1,16×107 S/m
Ciepło właściwe	233 J/(kg·K)
Przewodność cieplna	81,6 W/(m·K)
Układ krystalograficzny	tetragonalny
Twardość; • w skali Mohsa	; 1,2
Prędkość dźwięku	1215 m/s (293,15 K)
Objętość molowa	15,76×10−6 m³/mol
Najbardziej stabilne izotopy
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich
	Globalnie Zharmonizowany System; Klasyfikacji i Oznakowania Chemikaliów
	Na podstawie podanej karty charakterystyki
Uwaga
Zwroty H	H302, H312, H315, H319, H332, H335
Zwroty P	P261, P280, P305+P351+P338
	Europejska klasyfikacja substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Na podstawie podanej karty charakterystyki
	Szkodliwy(Xn)
Zwroty R	R20/21/22, R36/37/38
Zwroty S	S26, S36
	NFPA 704
Na podstawie; podanego źródła	0 2 0
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; warunków normalnych (0 °C, 1013,25 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku

Ten artykuł dotyczy pierwiastka chemicznego. Zobacz też: ind (geologia).

Ind (In, łac. indium = indygo) – pierwiastek chemiczny, metal z bloku p układu okresowego.

Został odkryty w 1863 r. przez Ferdinanda Reicha i Hieronymousa Theodora Richtera z Akademii Górniczej we Freibergu. Nazwa pochodzi od koloru indygo jego linii spektralnej^[4] (451,13 nm). W temperaturze pokojowej jest odporny na działanie powietrza. Dopiero w podwyższonej temperaturze tworzy tlenek. Nie reaguje z kwasami nieutleniającymi. Z kwasem siarkowym i azotowym reaguje na gorąco. Rozpuszcza się w roztworach zasad. W wyższych temperaturach reaguje z chlorowcami, siarką i azotem.

Spis treści

Występowanie i otrzymywanie

Zawartość indu w skorupie ziemskiej średnio wynosi około 50 ppb (µg/kg), a w wodzie 0.1-0.01 ppt (ng/kg). W przyrodzie występuje w minerałach: rokezycie CuInS₂, indycie FeIn₂S₄ i gallindycie In(OH)₃. Często towarzyszy rudom cynku, żelaza, miedzi i cyny.

Metaliczny ind otrzymuje się przez redukcję tlenku indu wodorem lub metodą elektrolizy roztworu jego soli.

Zastosowania

Drut wykonany z indu

Ind stosuje się jako dodatek stopowy (np. do stali) podwyższających ich twardość i odporność na korozję. Wykorzystuje się go (w postaci drutu) przy produkcji termometrów oporowych i przyrządów optycznych. Wchodzi w skład metalicznych powłok antykorozyjnych. Niektóre stopy indu mają właściwości nadprzewodzące. W postaci tlenku indowo-cynowego jest wykorzystywany w wyświetlaczach ciekłokrystalicznych (LCD). Wytwarza się z niego stopy niskotopliwe (stop zawierający 24% indu i 76% galu). Tlenek indu stosuje się również przy wytwarzaniu powierzchni o własnościach elektroluminescencyjnych.

W pierwszej dekadzie XXI w. produkcja indu zaczęła gwałtownie wzrastać z powodu zastosowań tego pierwiastka w przemyśle elektronicznym, szczególnie w produkcji wyświetlaczy LCD oraz paneli słonecznych. W 2007 roku 75% rocznej produkcji indu zużyto do produkcji LCD dla odbiorników telewizyjnych i wyświetlaczy w telefonach komórkowych. Zaledwie 8% odbiorników telewizyjnych na świecie są odbiornikami LCD, co stwarza potencjalnie duży wzrost zapotrzebowania na ten metal. W 2011 globalna produkcja indu wyniosła 1800 ton, z czego Japonia zużyła 60%^[4].

Uwagi

↑ Wartość w nawiasie oznacza niepewność związaną z ostatnią cyfrą znaczącą.

↑ Ind (nr 264113) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-10-02].
↑ JurisJ. Meija JurisJ. i inni, Atomic weights of the elements 2013 (IUPAC Technical Report), „Pure and Applied Chemistry”, 88 (3), 2016, s. 265–291, DOI: 10.1515/pac-2015-0305 .
↑ Ind (CID: 5359967) (ang.) w bazie PubChem, United States National Library of Medicine.
↑ ^a ^b Indium: historical information. WebElements: the periodic table on the WWW. [dostęp 2011-02-10].

Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć medycznych i pokrewnych w Wikipedii.

[CIAAW-3] Wartość w nawiasie oznacza niepewność związaną z ostatnią cyfrą znaczącą.

[Aldrich-US-1] Ind (nr 264113) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-10-02].

[CIAAW-2] JurisJ. Meija JurisJ. i inni, Atomic weights of the elements 2013 (IUPAC Technical Report), „Pure and Applied Chemistry”, 88 (3), 2016, s. 265–291, DOI: 10.1515/pac-2015-0305 .

[PubChem-4] Ind (CID: 5359967) (ang.) w bazie PubChem, United States National Library of Medicine.

[:0-5] Indium: historical information. WebElements: the periodic table on the WWW. [dostęp 2011-02-10].

[2]

[a]

[3]

[1]

[4]

Login

Top Links

Social Share

Ind (20536 views - Material Database)

Ind

Spis treści

Występowanie i otrzymywanie

Zastosowania

Uwagi

Material Database