Kombatant − dosłownie towarzysz broni. Słowo pochodzi z języka francuskiego i oznacza członka regularnych formacji wojskowych, ew. ruchu oporu. W znaczeniu potocznym jest to były żołnierz, partyzant lub uczestnik ruchu oporu.

Kombatanci w Polsce

Według polskiej ustawy o kombatantach, kombatantami są osoby, które brały udział w wojnach, działaniach zbrojnych i powstaniach narodowych, wchodząc w skład formacji wojskowych lub organizacji walczących o suwerenność i niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle tej ustawy kombatantami nie są m.in. osoby, które:

• kolaborowały z okupantem sowieckim w latach 1939-1941,
• kolaborowały z okupantem niemieckim w latach 1939-1945,
• pracowały w latach 1944-1956 w organach zwalczających organizacje oraz osoby działające na rzecz suwerenności i niepodległości Polski:
  • w NKWD lub innych organach represji Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.
  • w strukturach Urzędów Bezpieczeństwa, Służby Bezpieczeństwa i Informacji Wojskowej, a także nadzorujących je komórkach jednostek zwierzchnich,
  • w jednostkach organizacyjnych lub na stanowiskach związanych ze stosowaniem represji:
    • w organach prokuratury i prokuraturze wojskowej,
    • w sądownictwie powszechnym lub wojskowym,
    • w służbie więziennej,
  • dla organów bądź jednostek organizacyjnych PPR lub PZPR.

Polskim urzędem centralnej administracji rządowej, powstałym 1991 roku w celu zapewnienia kombatantom oraz ofiarom represji wojennych i okresu powojennego XX w. niezbędnej pomocy i opieki oraz należnego im szacunku i pamięci jest Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.

Zobacz też

• weteran